Samen met Verloofde loop ik op een schitterende najaarsdag eind oktober over de markt. Van het vlooiengedeelte heeft hij snel genoeg maar ik sla geen kraampje over, me verwonderend over zoveel ogenschijnlijke troep waarvoor niettemin belangstelling bestaat. Mijn oog valt op een lederhosen.
We zijn dan ook op de zaterdagse Naschmarkt in Wenen. De traditionele Oostenrijkse herenbroek doet me denken aan een wijnevenement enkele jaren geleden waar ik, met pruik en in dirndl, een van de gastvrouwen was. Lachend houd ik Verloofde de lederhosen voor. Hij glimlacht ongemakkelijk maar welwillend terug. En vraagt of we nu naar de verse dagmarkt kunnen gaan.
We vervolgen de nauwe doorgang tussen de kraampjes, richting groentes, fruit en streekproducten, minstens een kilometer lang aaneengeschakeld. De zon kleurt alles nog mooier. Ondertussen vult het ene terras na het andere zich van de eethuisjes en cafés aan weerszijden van de markt. Behalve koffie wordt er veel ‘Sturm’ gedronken.
Ik ken het bruisende drankje niet maar het doet zijn naam eer aan. Sturm is vergistend druivensap, vers geoogst en nog geen wijn. De gistcellen, van nature op de schil van de druif aanwezig, zijn bezig de in het druivensap aanwezige suikers om te zetten in alcohol. In deze ‘stormachtige’ fase bedraagt het alcoholpercentage een bescheiden 4 à 5% maar dat maakt het drankje wel tot een verraderlijk druivensapje. Ook al omdat het in grote bierpullen wordt geserveerd. Goede sfeer op de markt maar ik houd het nog even bij een Wiener mélange.
Er zijn veel redenen om Wenen te bezoeken en een aantal bezienswaardigheden, tentoonstellingen, Konditoreien en muziekhuizen pakken we dan ook mee op onze stadswandelingen. Ook op wijngebied is er het nodige te ontdekken. Wenen is een van de weinige hoofdsteden ter wereld met eigen wijngaarden. Ze liggen ten noordoosten van de stad en in de nabije omgeving daarvan zijn veel zogenaamde Heuriger, uitspanningen waar de gelijknamige jonge wijn geschonken wordt. We strijken neer in een authentiek ogende gelegenheid, in ieder geval zonder bussen voor de deur en ladingen toeristen binnen.
Net als de Sturm is Heuriger typisch Oostenrijk
s. Beide zijn ook seizoensgebonden. Sturm is alleen in oktober en november te verkrijgen en is nog troebel. Heuriger is een fase verder, is al vergist en helder. Volgens een oude verordening mag deze lokaal verbouwde piepjonge, wat zurige wijn in plaatselijke kring geschonken worden, een vreugdevolle gebeurtenis om de nieuwe oogst te vieren. Dat kan vanaf 11 november, Sint Maarten, tot 31 december van het daarop volgende jaar. Horecalokalen die het serveren maken dit door middel van een takkenbos aan de deur of poort kenbaar. Traditioneel namen de mensen hun eigen eten mee maar tegenwoordig worden er tapasachtige hapjes bij geserveerd, zoals brood met leverpastei of gekruide hütenkäse.
De stemming in onze Heuriger zit er goed in, mede dankzij de accordeonist, overigens de eerste die we hier in de stad tegen komen die wél kan spelen. Wij proeven de verschillende wijnstadia maar houden dan de folklore voor gezien en bestellen een andere autochtone Oostenrijkse topper, een frisse Grüner Veltliner.