We spraken altijd af op de lingerieafdeling van het modieuze grootwarenhuis. Daar hoefden we elkaar niet te zoeken. Het was, en is er zelden druk. We neusden dan wat door de collecties, kochten soms een slipje en kletsten ondertussen onophoudelijk. Want daar ging het natuurlijk om. Om bij te praten. Live, want telefonisch deden we dat al geregeld. Er zat ruim honderd kilometer tussen Vriendin en mij en een paar keer per jaar veroorloofden we ons dit uitje halverwege. Na de lingerieafdeling gingen we steevast naar het inpandige restaurant. Onze portemonnee was bescheiden, dus de lunch ook: voor elk een tosti, in twee driehoekjes gedrapeerd op het bord, met een blaadje sla erbij voor het contrast, en de bordvulling. Onze guilty pleasure was, buiten het eventuele nieuwe slipje, een glas rode wijn, net zo duur als de tosti, maar oh oh wat smaakte dat.
“Smakelijk” verder lezenSmakelijk
